بررسی سطح سرمی c–reactive protein mannoseو mannose–binding lectin در افراد مبتلا به درماتوفیتوزیس

زمینه و هدف : درماتوفیتوزیس یک بیماری قارچی جلدی شایع با انتشار جهانی است . اینترلوکین 8 ( il8 ) آزاد شده از کراتینوسیت ها در حضور آنتی ژن های درماتوفیتی سبب القاء پاسخ حاد در عفونت درماتوفیتی می شود و متعاقبا تولید پروتئین های فاز حاد توسط سلول های کبدی رخ می دهد . crp ( c-reactive protein ) و mbl ( mannose-binding lectin ) از پروتئین های فاز حاد هستند . تحقیقات اندکی در مورد پروتئین های فاز حاد در عفونت های درماتوفیتی انجام گرفته است . این مطالعه برای تعیین سطح سرمی crp و mbl در بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس برنامه ریزی شده است .   روش کار : این یک مطالعه مقطعی بود و به روش غیر احتمالی و در دسترس از 96 فرد سالم و 105 بیمار مبتلا به درماتوفیتوزیس نمونه گیری انجام شد . برای تشخیص روی نمونه ها آزمایش مستقیم و کشت و در صورت لزوم آزمایش های تکمیلی برای شناسایی گونه های مختلف درماتوفیت انجام شد و برای تعیین سطح سرمی crp و mbl روی سرم افراد سالم و بیمار از تست الایزا استفاده شد . برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون های chi- square ، fisher exact ، mann- whitney و تحلیل منحنی roc استفاده شد و سطح معنی داری 05/0 < p در نظر گرفته شد .   یافته ها : میان ه سطح سرمی crp در افراد سالم و بیمار به ترتیب µg/ml 32/3 ± 31/3 ، µg/ml 96/35 ± 60/16 (001/0> p ) بود و میان ه سطح سرمی mbl به ترتیب g/ml µ 87/1 ± 53/1 ، g/ml µ 03/2 ± 97/1 (039/0= p ) بود . سطح سرمی crp (001/0> p ) و mbl (042/0= p ) یک شاخص معنی دار برای بیماری درماتوفیتوزیس تعیین شد . نقص mbl ( غلظت µg/ml 1 >) در گروه سالم (2/56%) بیشتر از گروه بیمار (0/41%) بود .   نتیجه گیری : یافته های این مطالعه نشان دهنده افزایش غلظت سرمی crp و mbl در بیماران مبتلا به درماتوفیتوزیس و نقش آن ها در این عفونت بود . احتمالا مشاهده فراوانی بالای نقص mbl در افراد سالم نسبت به بیمار نشان می دهد که نقص mbl یک فاکتور مستعد کننده در ابتلا به این بیماری نیست .